Schijndracht bij de teef.

Schijndracht is een aandoening die gezien wordt bij de niet-gesteriliseerde teef een aantal weken ná de loopsheid. Ná de loopsheid zijn de hormoonspiegels van zwangere en niet-zwangere teefjes praktisch gelijk. Hierdoor kan het lichaam van een niet-zwanger teefje denken dat er wél een dracht is én gaat de hond ook dergelijke symptomen vertonen. Hier gaan we dieper in op dit onderwerp.

*Wat is schijndracht nu precies?

Niet-gesteriliseerde teven worden gemiddeld om de 6 à 9 maanden loops. Een loopsheid gaat gepaard met vele hormonale veranderingen. Schijndracht komt voor bij niet-drachtige teven 4-9 weken ná de loopsheid. Het is te wijten aan een stijging van het hormoon prolactine. Schijndracht is een natuurlijk proces. Honden stammen immers af van de wolf. Wolven zijn roedeldieren en enkel het alfa-teefje (de hoogste in rang) krijgt pups. Het is echter van groot belang voor het voortbestaan van de roedel dat de alfa-teef zo snel mogelijk herstelt én dat de pups niets overkomt. De natuur heeft hiervoor een oplossing bedacht: de andere vrouwtjes in de roedel gaan ook de kenmerken van een zogende teef vertonen: ze worden schijndrachtig. Ze geven samen melk aan de pups en verzorgen ze mee. Eén van de erfenissen van de afstamming van de wolf is dus dat ook onze "moderne" huishonden schijndrachtig kunnen worden.

Symptomen

Bij een schijndrachtige teef kunnen zowel psychologische als lichamelijke veranderingen worden waargenomen. De symptomen kunnen variëren van mild tot heel erg waar bij de teef duidelijk last ondervindt. Ook voor de baasjes is dit vaak een vervelende periode.

• Afwijkend gedrag: zich terugtrekken, agressie, soms net extreem aanhankelijk gedrag, zeurderig en onrustig zijn, minder actief tot zelfs depressief gedrag, verzamelen van voorwerpen (bv., pantoffels, speelgoed, kussens) voor het maken van een nest. Ze vertonen vaak ook minder eetlust.
• Lichamelijke kenmerken: een gewichtstoename, zwelling van de melkklieren met melkproductie -en secretie, soms braken. De tepels zijn gevoeliger voor ontsteking en worden hierbij rood, pijnlijk en warm. Indien u dit opmerkt, is een bezoek aan uw dierenarts zeker raadzaam.

Eens een teef een schijndracht heeft doorgemaakt, komt het meestal na elke loopsheid terug.

Diagnose

De diagnose kan meestal makkelijk gesteld worden aan de hand van de typische symptomen. Belangrijk is wel dat er zekerheid bestaat dat de teef niet gedekt is én dus daadwerkelijk drachtig is. Bij twijfel kan dit worden uitgesloten door middel van een radiografie of echo.


RX van een drachtige hond

Behandeling

Schijndracht is goed te behandelen. Indien de teef veel last ondervindt (véél melkproductie, sterk afwijkend gedrag), wordt medicatie gegeven. Er bestaan verschillende middelen om schijndracht tegen te gaan. Deze gaan de hormonen remmen die instaan voor de melkproductie.
Hieronder een aantal zaken waarop u als eigenaar moet letten:

• Zorg voor veel afleiding door spelen, wandelen,.
• Negeer afwijkend gedrag bv., heel aanhankelijk zijn. Geef hieraan geen aandacht.
• Wrijf niet over de tepels of smeer ze niet in met zalf. Aai ook niet over de buik. Dit stimuleert alleen maar de melkproductie.
• Haal speelgoed niet weg uit haar nest. Dit kan de teef alleen nog nerveuzer maken.

Het beste advies blijft echter steriliseren!!
Indien u niet van plan bent met uw dier te fokken, laat u haar best steriliseren. Hiermee moet wel worden gewacht tot ná de behandeling met medicatie.