Heupdysplasie bij de hond

Heupdysplasie is een ernstige afwijking van het heupgewricht en komt vaak voor bij honden, vooral bij grote rassen. Het is een aandoening waarbij de heupen abnormaal gevormd zijn. Dit zorgt voor pijn en problemen bij bewegen. Meerdere factoren spelen een rol bij de ontwikkeling ervan.

Anatomie van de heup

Het heupgewricht bestaat uit de heupkom waarin de ronde heupkop draait. Gewrichtsvocht zorgt voor het soepel bewegen van het gewricht en eromheen zit het gewrichtskapsel dat zorgt voor stabiliteit. Gewrichtsbanden en de bekkenspieren zorgen ervoor dat de heupkop in de kom blijft zitten.

Wat is heupdysplasie (HD) ?

Bij heupdysplasie is het heupgewricht niet goed ontwikkeld. De heupkop zit niet diep genoeg in de gewrichtskom. Hierdoor kan de kop geheel of gedeeltelijk uit de kom schieten.
Deze instabiliteit veroorzaakt op termijn artrose en gaat gepaard met pijn.
We zien de aandoening voornamelijk bij grote hondenrassen (bv., Duitse Herder, Labrador, Golden Retriever), al kan het ook bij kleinere rassen voorkomen. Heupdysplasie is een multifactoriële aandoening waarbij verschillende factoren een rol spelen:

• Erfelijkheid:

De aanleg voor heupdysplasie is voor 30% erfelijk bepaald. Daarom worden dieren waarmee wordt gekweekt getest op heupdysplasie. Het wordt dan ook ten sterkste afgeraden om te fokken met honden met heupdysplasie. Echter ouderdieren die vrij zijn van heupdysplasie kunnen wel nog pups krijgen die heupdysplasie ontwikkelen. Er komen namelijk dragers voor die zelf de aandoening niet hebben, maar ze wel kunnen doorgeven aan het nageslacht. Bovendien spelen ook andere factoren een rol.

• Te veel beweging óf verkeerde beweging als pup:

Bij pups is het belangrijk om bepaalde bewegingen zoveel mogelijk te vermijden zoals o.a. traplopen en springen. Ook zware fysieke belasting van pups dient vermeden te worden.

• Te snelle groei

• Overgewicht bij de pup

• Verkeerde voeding:

bv., te energierijk, teveel calcium (bv., door toevoegen van beendermeel), foute verhouding calcium en fosfor. Deze zaken bevorderen een te snelle groei en overgewicht. Ook het verkeerd gebruik van supplementen kan heupdysplasie in de hand werken.

Al deze factoren beïnvloeden de ontwikkeling van het heupgewricht negatief.

Symptomen

De 1e klachten worden vaak zichtbaar rond 4-10 maand. De symptomen variëren gaande van minder zin in spelen, meer liggen, moeite met opstaan, huppelen met de achterpoten ("konijnengang") tot echt kreupel lopen. Het gaat sowieso gepaard met pijn.
Ook oudere honden kunnen last hebben van heupdysplasie. Op die leeftijd zien we vaker klachten passend bij artrose zoals een stijve achterhand, manken na inspanning, moeilijk opstaan, spieratrofie,.

Diagnose

De aanwezige klachten en het lichamelijk onderzoek vormen al een aanwijzing. Een definitieve diagnose kan enkel gesteld worden aan de hand van radiografieën. Deze worden altijd gemaakt onder verdoving omdat de heupen in ontspannen houding moeten liggen.
Bij fokdieren die ingeschreven zijn in een stamboek, worden officiële heupfoto's gemaakt vanaf de leeftijd van 1 jaar. Er wordt hierbij een indeling gemaakt van A tot E, waarbij A normale heupen zijn en E erge heupdysplasie. Kweken is enkel mogelijk met dieren die tot de groep A of B behoren.

Behandeling

Welk soort behandeling wordt ingezet is afhankelijk van verschillende factoren zoals o.a. de leeftijd en het gewicht van de hond, de mate van artrose en de financiële middelen van de eigenaar.

• Ondersteunend:

Hierbij is het vooral van belang om pijn te onderdrukken. Dit kan door middel van ontstekingsremmers. Heel belangrijk is ook om het gewicht van de hond op peil te houden. Fysio- of hydrotherapie is nuttig om te werken aan spieropbouw. Supplementen en speciale voeding voor de gewrichten zijn hier ook zeker aan te raden. U kan steeds advies hierover vragen aan uw dierenarts of aan onze balie. Men moet ook al te zware belasting van de heupen vermijden. Ook kleine aanpassingen kunnen het uw hond makkelijker maken: bv., een loopplank zodat hij niet in de auto hoeft te springen, een orthopedisch kussen om op te liggen,...

• Operatief:

Er bestaan verschillende technieken en de keuze is afhankelijk van het ras, gewicht, aanwezigheid van artrose,. Een bekkenkanteling stabiliseert het gewricht en kan worden toegepast bij jonge honden zonder artrose. Bij kleine honden kan de heupkop worden weggenomen. Soms worden heupprothesen gebruikt (zie foto).
Het doel is steeds om de pijn weg te nemen. Aan elke chirurgische ingreep is een nazorg gekoppeld die verscheidene weken kan duren. Een echte revalidatie is nodig.

Preventie

-Aangezien de erfelijke factor een grote rol speelt, is het belangrijk om bij de aankoop van een pup bij een erkende kweker (te vinden op: www.kmsh.be) langs te gaan én u voldoende te informeren. Vraag steeds naar eventuele testen van de (groot)ouderdieren. Door het uitsluiten van ouderdieren met heupdysplasie uit de fok, is het voorkomen van deze aandoening al sterk verminderd.

-Een goed gewicht speelt een cruciale rol. Voorkom dus zeker overgewicht!
-De juiste beweging bij een pup: een goede ontwikkeling van de bekkenspieren is zeer belangrijk. De pup moet dus voldoende beweging hebben, maar op een verantwoorde manier. Voorkom draaiende bewegingen, trappen, springen, trekken, gladde ondergrond. Best worden korte stukjes gewandeld en ook zwemmen zorgt voor een goede spieropbouw.
-Juiste voeding:

De voeding dient afgestemd te zijn op de leeftijd én het (volwassen) gewicht van de hond. Vraag zeker advies aan uw dierenarts.

We willen jullie er ook nog eens aan herinneren dat wij begin mei verhuisd zijn naar KAPELSTRAAT 20 (enkele huizen verder dan de oude praktijk). De ingang bevindt zich aan de zijkant van het gebouw, waar tevens 5 parkeerplaatsen voorzien zijn.